කෝඩුකාර මල් සුවඳ...

නුඹ මෙමට බෝ දුරයි
පෙනි පෙනී නෙත් ඉමේ
දුක් දෙවන නිල් අහස වගේමයි ...

මං නුඹට ආදරෙයි
අහිමි බව දැන දැනම සදට පෙම්
කරන කිරි දරුවෙක් වගේමයි ...

අපි අපට බෝ දුරයි
සසර මග බොහෝ වර
අපට අප මගහැරී ඇති තමයි ...

_ Dilani Inoka ..

නුඹ සිහිනයක් වී මගේ සිත අද්දර
දඟකාරකම් කෙරුවත්.....
දවසින් දවස අපි අපිට අහිමි වන බව දැනුනත්
කෙලෙස අත් හරිම්ද....
නුඹ නොදන්නවාට
නුඹ මාගේ ආත්මය වී හමාරය....
නුඹ ගෙන් මං ඈත් වෙන්න හැදුවත්
ඈත් වෙන්න බැරි උනා....
අහස කොච්චර ලොකුද දන්නවද..
අන්න ඒ තරම් මට නුඹව ඕන උනා...
යන්න ඕන උනත්
නුඹ නැතුව කොතන යම්ද මා......
ආදරෙයි ගොඩක්...................
හිතයට කකියන මේ දුක අනේ,
දැනෙනව නම් නුඹට......
දුක මට විතරයි..................
අනාගතයක් නැති අප පෙම ගැන......

_ මනි ..

විනිවිද පෙනෙන
මගේ හදවත් කඩදාසිය මත
පර්මනට් මාකරයකින්
නොමැකෙන ලෙස ලියු
ඔබේ ආදරය
කාලයේ මකන දියරය ඉස
සියුම් ලෙස වෙහෙස ගෙන
මකන්නට ගත් ඒ තැත
නැවතුනේ අවසානයේ
ඉරි මා හදවත....

...පොකුරු.......

ගුරු කුලයට නිතී පා යුග ඔසවන
තවමත් හරිහැටි නොදුටු ඔබේ
නිල්නෙතු දැකගනු නොහැකිව මා සිත
තවමත් ඉකිබිඳ හඬා වැටේ ....

පාලු හදක් මත හීන ගොඩක් මැවූ
අහංකාර මුදු වදන් ඔබේ
කෝල කළත් රෑ තුන්යම මා හා
මදි යි කියා මට නිතර සිතේ .........

විටෙක තියුණු හී පරදන වදනින්
කීරි ගැසෙන මගේ හද මඩලේ
නුඹ ගැන ඉපැදුනු පෙම් සිත මියැදී
නොයාවි උපදින හැම භවයේ ...
____________________
නලින් දිල්රුක්ෂ

බිය......

ඇයට නොහැගුන.....
මටම හැගුන.....
මගේම ආදරය.....
පැවසීමට නොව.....
අහිමි කර ගැනිමට..........
_________________

ලහිරු කරනායක

ඉස්පාසුවක් නැතිව නුඹ දුන්
ආදරේ යළි සිහිකරන්නම්
නෙතේ බොඳවුණු කඳුළු අතරින්
අසරණව නුඹ දෙස බලන්නම්..

රිදවලා නුඹ දුකක් දුන්නත්
නුඹේ සතුටම ගැන හිතන්නම්
සිනහ පමණක් නුඹට තියලා
කඳුළු අරගෙන ඈත වෙන්නම්...

________________
දසුන් ලක්රුවන්  

කවුලුව අතරෙන්
හිරිකඩ අතරෙන්
නුඹව දුටුවෙමි
හරි අපුරුවට
හැර යන ලස්සන
මගේ ආදරය..

____________

ඉසුරු උදාර 

රෑ නිදි නැතිව උබලා ඇති දැඩි කෙරුවා.....
බඩට නොකා උබලගේ බඩකට පිරුවා.....
අකුරු නොදත්තත් උබලට ඉගැන්නුවා.....
දුක් සයුරින් එතෙර කරන්නට වූවා....

උබලත් එක්ක ඉන්නට අපි සිත් පැතුවා....
පැලේ සැපට කල වයසත් ලං වූවා.....
අම්මයි මමයි උබලගෙ තාලෙට නැතුවා...
උබලා අපිව තනි කර යන්නට වූවා....

පුංචි පැලේ අගහිගකම් ගොඩයි පුතේ.....
නමුත් උබලා හරි සතුටින් හිටියා පුතේ.....
අදත් අපිට උබලා මතක් වෙනවා පුතේ......
තනි කෙරුවේ ඇයි මඩමක අපිව පුතේ.....

__________________________

විරාජිනී රසංගිකා පෙරේරා

දරා දුක් කන්දක් තරම් මම
සෙවනැල්ල වී සිටියෙ නුඹ ළඟ
නෑර නුඹ ආව වරදට
යන්න අවසර දෙනෙත් මගහැර ...

නික්ම යමි මම රැගෙන
උණුසුම් ම සුසුම් ස්වරය
සංසාර ස්නේහයේ අනුහසක
තබා සඟවා අපේ අතීතය .........

__ඉෂු හෙටිටීආරාචිචි__

නුඹ නැතුවනුඹ ඉන්න
සිහිනයක්
මවන්නද මං
හැමදාම
නවතින්න
නුඹ එනවනම්

____________

තිරාජ් කසුන්

සිහිනයක් ලෙස පාව විත්
මගෙ හද අද්දරින්
පෑයු සද ඔබයි..

අසන හැම ගීතයේම
දකින හැම සිහිනයේම
මුළු ජිවිතයටම
රැදුණු ඒ රැව ඔබයි..

සසර සැරි සරණා
තුරැම මා පතන්නේත්
ඔබම පමණයි..

____පියුමි නිසංසලා____

ඔබ නොවිඳි සුව විඳි.......
නෑයින් ද මිතුරන්ද
කලකින් නොදුටු හැම
පිරිවරා මම හිඳිමි
මැද සාලේ සුන්දරව.......
මා උපන් උදෑසන
වැළඳගෙන සිඹි ලෙසම
වෙන් වෙලා මට යන්න
සමු දෙන්න බෑ කියා
මගේ මව මගේ මුව
බදා සිප හඬනු ඇත.......
සුදු වැලි අතුල මඟ
ඔබ සෑම සියලු දෙන
ඇදෙනු ඇත මා සමඟ.....
සුන්දර වූ නවාතැන
වෙත මාව හැරලවා
සුදු අරලියා සෙවනේ
මගේ නිවහන තනා
සියලුදෙන සිය නිවෙස්
සොයාගෙන ඇදෙනු ඇත.....
කීම එහෙත් හිතවත
කඳුළුවැල් ඔබේ මුවේ?
දිවි මගට සමුදුන්නේ
අද නොවේ අද නොවේ
ඔබ මාව හැර ඇගේ
තුරුලේ සැනසුණු දිනේ .....
වියෝ ගිනි නිවී ඇත
සීතල වූ මගේ හදේ...
නිහඬ මිනිසුන් හිඳින
සොඳුරු වූ බිම්කඩෙහි
කඳුළු සුසුමන් නොමැත
නිදමි මම ඔවුන'තර
සැනසුමින් නොනිම් වූ......

____________________ 

සිහින සෙනෙහස 

සුදු වෙරළ තීරයේ පිය නගා ගියපු අපි
නුඹේ පපුවට තුරුළුව උන් හැටි
ආදරෙන් නුඹ මට තිලින කල හාදු වැස්ස
අද මට කඳුළු වැස්සක් වී වැටුන අපූරුව... 

__________________
නෙතු මදුෂානි

ගොඩවීම ආරම්භයයි
එහි විවිධ අය සිටී
ඇතැමුන් නාඳුනයි
ඇතැමුන් හඳුනන බව දැනේ
ඒ සසර පුරුදු අයයි
මෙහි දිගු දුරක් යන අය සිටී
ගමනාන්තයට නොයා
බැස යන අයද සිටී
බැසයාම අවසානයයි
බසයකි ...
අපේ ජීවිතය ..

___රුසිරු දුලංජන___ 

අහස කළු කරල
වැහි ලිහිණියොත් පියඹනව
ඉස්සර වගේමයි
කළියෙන්ම තාත්තා වී ටික ගෙට ගන්න දිව්ව.,
තෙමී නොතෙමි වගේ
පුංචි ගෙපැළෙ ඇතුලෙ
යකඩ ඇඳ උඩ ගුලි වෙලා
අම්මගෙ රස කතන්දර අහන
තුරුලට වෙලා ඉන්ඳි
කුසගින්නක් දැනුනෙ නැහැ මට,
සකසුරුවමෙන් දිවිය නම් ගෙවනව මම අද
අම්ම නැති අඩුව පිරිමහගන්න දන්නෙ නැහැ ඒත් මම....

_______________
උපේක්ෂා නවරත්න